O wierszach Jacka Kaweckiego

Debiutancki tom wierszy Jacka Kaweckiego to poezja ostrego i przenikliwego spojrzenia. Autor, już w pełni ukształtowany poeta, operuje niezwykle szerokim zakresem semantycznych możliwości, dzięki czemu każdy wiersz z tego tomu składa się na archipelag różnorakich przygód, nadszarpujących częstokroć linearny tok narracji, albowiem ich charakter nie bierze się z woli czystej prezentacji, a raczej z chęci pokazania językowych oznak intelektualnego i emocjonalnego uwikłania w opowieść złożoną z licznych fragmentów, skrawków i pęknięć, nie aspirującą tedy do miana domkniętego przesłania, a raczej sondującą wymiar jednostkowego namysłu nad tym, co najbardziej dotkliwe i, zarazem, nieodgadnione.

Istotnie, jak stoi w tytule tej książki, jest to przewodnik, ale nie dla nieprzygotowanych np. do życia, lecz raczej do obcowania z silnym, sugestywnym i wyrazistym idiomem tych wierszy. Stąd wyzwanie, jakie mogą stanowić te poetyckie enuncjacje, jest spore, chociażby poprzez zagęszczenie materii, obrazów i słownych powidoków, ale też, w efekcie, dające sporą nadzieję na odbycie zaskakujących wycieczek po autorskich zakamarkach, w których poczucie obcości czy przegranej wchodzi w niespodziewany dialog ze stanem chwilowych epifanii, plejadą zdarzeń i rozdrożami wyborów, co staje się rodzajem urzeczenia mnogością odczytań tego jedynego ze światów.

Maciej Melecki