bez dna, truchła
koni na poboczach: z
muzyką jest inaczej,
muzyka to nie kwestia skał,
ciężko jest być wirtuozem architektury,
jeszcze ciężej wirtuozem jezdni,
nawet jezdni i jej imago autostrady,
coraz ciężej się poruszać,
ruszać to wszystko z fasad,
mrożąca krew w żyłach iskra bólu,
ruszmy z ziemi te fasady bólu,
ruszmy ziemie jako fasadę bólu,
czasami jest przyjemniej, gdy dno da się wymacać,
wyobraźcie sobie ból skał,
muzyka to kwestia bólu,
nietrudno jest być wirtuozem bólu,
nieco trudniej jest być wirtuozem muzyki,
wyobraźcie sobie partyturę wyrytą w masywie Tatr,
partytura używana byłaby jako wysokogórskie schody,
wiodłaby na skraju przepaści dźwięku,
dźwięku jako pojęcia określającego dźwięk,
ten wiersz dopiero ożyje, gdy wydobędzie go dźwięk głosu,
może zorganizujemy ekspedycję do jaskini wiersza,
w jaskini wiersza muzyka nie jest kwestią wirtuozów,
w jaskini wiersza muzyka jest procesem rozkładu,
jak się ma do tego partytura wyryta w skałach,
jak się ma do tego wiersz zaprzęgnięty do mgły,
jak się ma do tego nic?