Marzanna B. Kielar
* * * (cisza przedświtu rozcięta do kości...)
1.
cisza przedświtu rozcięta do kości, czekanie,
aż wróci chociaż wiatr i chmury zbiorą sadzę, szczelinami
nawieje światła;

aż błyśnie, choćby łyżeczka oparta o spodek, rozrzucone
papiery, pościel. I zajmie się suchym ogniem
wygasłe drewno odsłoniętych rzeczy

2.
podarte na pasy światło podtrzymuje drzewa, dymią
trzewia wody; świta. Światło jest ledwie szparą
w żeliwnej kadzi z ogniem –





[z tomu: "Materia prima" 1999]

 Ona
 Brzeg
 Lakes
Marzanna Bogumiła Kielar
fot. Jarosław J. Jasiński








Hosted by Onyx Sp. z o. o. Copyright © 2007 - 2024  Fundacja Literatury w Internecie