Marcin Orliński
Urodził się w 1980 r. Poeta, prozaik, krytyk literacki, redaktor. Wydał sześć tomów wierszy, ostatnio "Późne słońce" (Lusowo 2023), książkę krytycznoliteracką "Płynne przejścia" (Mikołów 2011), humorystyczną opowieść "Zabiegi" (Poznań 2014) oraz zbiór purnonsensowych gatunków literackich "Pegaz, gazu!" (Katowice 2025). Laureat Nagrody im. Adama Włodka (2016). Nominowany do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy (2024) i dwukrotnie do Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego Orfeusz (2018, 2024). W 2024 r. został finalistą tej nagrody. Jego wiersze były tłumaczone na języki angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, szwedzki, rosyjski, ukraiński, czeski i słoweński. W latach 2017-2024 był redaktorem "Przekroju"; od 2020 r. pełnił funkcję zastępcy redaktor naczelnej tego czasopisma. Należy do Stowarzyszenia Unia Literacka. Jest jurorem ogólnopolskich konkursów poetyckich. Okazjonalnie prowadzi warsztaty literackie i spotkania z innymi autorami. Mieszka w Warszawie. Strona: www.marcinorlinski.pl.
Okno
Co do gwiazd, owszem, lubię na nie patrzeć.
Zwłaszcza po takim dniu jak ten. Po dniu jak psu

z gardła, jak pognieciona gazeta. Okno wielkie,
rozwarte na oścież, przywraca mnie materii.

W niebieskich rejestrach nie znajdzie się miejsce
na dzisiejszą awanturę w urzędzie ani coraz większą

odrazę do własnego odbicia w lustrze. Gazeta
prostuje się i kurczy do punktu. Tysiące białych

punktów jako dowód na bezcelowość człowieczych
działań
, taką dysertację napisać. Albo: Milczenie

nieba, a także płynące stąd pożytki dla mniej
i bardziej nieszczęśliwych mieszkańców planety
.
Dziennik
25-10-14 22:16
Marcin Orliński, Warszawa 2014
fot. Inka Radomska


Parada drezyn, Łódź 2010
Środki doraźne, Poznań 2017
Późne słońce, Lusowo 2023
Pegaz, gazu!, Katowice 2025




marcinorlinski.pl


Hosted by Onyx Sp. z o. o. Copyright © 2007 - 2025  Fundacja Literatury w Internecie