Paweł Lekszycki
K. Maliszewski: Piszę wiersze, więc jestem. „TIN”, nr 30, 22-28 października 2001.
***
„[...] Lekszycki jest lirykiem bolesnego przejścia: ustawia obok siebie kolejne fotografie i coraz rzadziej dworuje sobie z okrucieństwa czasu. Oczywiście, jego siłą jest żart w najmniej spodziewanym momencie, jakaś wybitna gra słów, ale naprawdę oryginalny jest tam, gdzie wyciąga wnioski z przemijania, a właściwie mijania się, nierozumienia i nierozpoznawania się ludzi. [...] Napięcie i żart. Drażliwość i gryps. Kpina i poważna troska o coś. O stany rzeczy i uczuć. Troska o kogoś. O dwudziestopięcioletniego, który wywalczył sobie pozycję tego, który naprawdę jest, gdy pisze wiersz. A z drugiej strony czuje pod sercem ów arktyczny chłód, na który nie pomoże nawet najlepiej napisany wiersz...”



Szycki
fot. A.Lekszycka


P.Lekszycki: "wiersze przygodowe i dokumentalne". "Kartki", Białystok 2001.
P.Lekszycki:"Grupa Na Dziko. Socjologia i poetyka zjawiska". Ego, Katowice 2001.
P.Lekszycki:"Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie". Korporacja Ha!art, Kraków 2005.
P.Lekszycki, P.Sarna: "Ten i Tamten". Instytut Wydawniczy "Świadectwo", Bydgoszcz 2000.
"Wiersze przebrane" - dodatek książkowy do "Opcji". W sieci sprzedaży (Empik) od lipca 2010 r.






Hosted by Onyx Sp. z o. o. Copyright © 2007 - 2024  Fundacja Literatury w Internecie