chudy mojżesz ustawia opasłe pasjanse
na podłodze zarosłej rzadkim lasem niedopałków
a bóg wychyla spośród kart swą nieopisaną głowę
i grzmiąc pakuje mojżesza w niewysłowioną kabałę

darowanemu mojżeszowi nie zagląda się w zęby
do chudego mojżesza zwraca się przez złote
bramy zębów obsadzone przez szczerbatych łuczników
oblężone przez złotoustych handlarzy plagami

chudemu mojżeszowi nie zagląda się w ręce
na darowanego mojżesza patrzy się przez palce
przez całe morze palców czerwonych od krwi
skąd uniesie ocalałe z trwogi boże plagi

chudy mojżesz ma czerwone uszy i po uszy
pustyni więc na ruchomych piaskach ustawia kabałę
wtedy bóg wystawia z kart nieopisany czubek
nosa i zsyła mojżeszowi śmierć jak mannę z nieba

martwemu mojżeszowi nie zagląda się w duszę
na martwego mojżesza patrzy się pod słońce
pustyni nad którą kołuje teraz odrzutowy anioł
stróż mojżesza co życie postawił na jedną chudą kartę

(z tomiku Wejście ewakuacyjne, 2003)