XIV*

Tylko wówczas, kiedy zapomnisz,
że ścieżka prowadzi do celu osiągniesz go.
Jednak jeśli jogin ominie etap determinacji
zapomnienie omroczy go jak mgła.

Bądź jak lew, który panuje w dolinie stworzeń,
konsekwentnie krocz bezścieżkową ścieżką.
Wtedy wejście na szczyt, który jest celem
zdarzy się. Ot, tak - lekko i niezauważenie.
Cel zniknie w przestrzeni realizacji,
a wszelkie ścieżki zostaną poza,
jako niebyłe i nieobecne.

Tylko wówczas ujrzysz Bezczasowe,
bezkresne jak niebo.


Jarosław M. Gruzla

*abhyasa


14.11.2015



XV*

Mistrzowie wszystkich czasów, kierunków i poziomów!
Skoro zostało urzeczywistnione To, co Jest
to niech wspomnienie Waszej zatartej ścieżki ulegnie samowyzwoleniu
w przestrzeni pomiędzy pamięcią a zapomnieniem.

Słuchaj!
Pole rzeczywistości objawia się w nieskalanej obecności.
Samopowstałe, niezmienne i niestworzone po prostu Jest.
Ale idąc bezścieżkową ścieżką wspomnień
natrafisz na uświęcone i niewidoczne przeszkody.

Wiedz, że bezczasowe mimo, iż objawia się
przestrzenią bez centrum i peryferii
na głębszym poziomie jest jak nieobjawione Coś,
które wciąga w Pustość Siebie świadomość,
całe wszechświaty z nieskończoną ilością galaktyk, planet
i wieloróżnorodnością niepoliczonych istot.

Wiedz, że pierwotna, samopowstała obecność jest esencją
samoświetlnej Pustości w bezbrzeżnym Czymś
tak badalna i doświadczana na tym poziomie egzystencji,
na tym poziomie świadomości istoty.

Słuchaj!
Wejdź w strumień, którego nie było we wspomnieniach mistrzów.
I w rzeczywistości jest on nieobecny, bo nie do poznania.
Ale poddaj mu się poza nazwaniem i konwencją.
Tak przejdziesz granicę, która nie istnieje.
Tak zostaniesz wchłonięty w prapodstawę.


Jarosław M. Gruzla

*viveka khyati


22.11.2015

Komentarz: Wyobraż sobie (tylko tyle mam Ci do zaproponowania, w warstwie słownej, ale wyobraźnia jest najbliższa na tym poziomie fantazjowaniu, a to stanowi błąd poznawczy czyli oddalenie się od rzczywistości, inaczej - nie jest prawdą absolutną) siebie, planetę, galaktykę i wszechświat. I wielość innych wszechświatów. I że wszystkie one, niczym drobiny pyłu kosmicznego zmierzają zgodnie w kierunku - są w strumieniu, który płynie do/od Tego Czegoś. Płyną, zmierzają Gdzieś. Dla Ciebie podróżują, bo właśnie to sobie uświadamiasz, bo stanąłeś wobec bezmiaru Wszystkości. Oko w oko - w wizji. I wyobraź sobie, że to nie Ty prokurujesz ten obraz, ale jest Ci on dany. Poeci-mistrzowie dzogczen, opisując rzeczywsitość przez duże "R" zawsze odwołują się do obrazu niezmienności i odczucia obecności, która ma moc wyzwalającą świadomość z ograniczeń postrzegania. Ale prawdziwa zmiana świadomości Istoty dotyczy nie samej jej kondycji, choć jest do tego niezbędna, lecz punktu odniesienia. A ten jest niewyobrażalny w każdej konwencji: językowej, poetyckiej, filozoficznej, hierarchicznej czy soteriologicznej. I takie doświadczenie rozróżniające opisuje ten tekst.