1.

śmierć wędrowna
każdej zimy osiada
bliżej ludzkich gniazd

krzyże na oknach

-- świeżooszklo(ne, -na, -nych) --
(nie, -na, -nich) --

z drogi

drodzy i niedrodzy
ubrani i wybrani

goście

.............................

pod śniegiem


2.

śmierć wędrowna
każdej zimy osiada
bliżej ludzkich gniazd

dym z kominów

zazwyczaj ciepły

i jeszcze śmietniki
przechodnie
ulice
przez młode kobiety oświetlone

tabliczki na murach budynków
z nazwiskami zmarłych

corpus memoriae
corvus соrone

bo kto pamięta
oprócz nich

kto odchodzi

komu wolno

niewielką walizkę

nie trzeba brać dużo
krzyk i spokój
brud pod paznokciami
własny i czyjś

nikt przecież
nie zdąża
umyć rąk
wszyscy są równi

albo przynajmniej coś nie przeczytane
nie dopite
zapomniane u sąsiadów
utopione kociątko

śmierć skrzekiem
zwołuje gości

żałoba i biel
zegary i dzwony

a kiedy się złuszcza pozłota
obecni na stypie stają się już tylko swoi

dobra i przezorna
śmierć
wznosi się bardzo wysoko

prawie wniebowstępuje

żeby już za chwilę

spaść

i wydziobać

każde z oczu


(tłum. Aneta Kamińska i Andrij Porytko)

[druk w:] „Studium” nr 2/2005